Eind 2005 installeerde Vlaanderen 110 extra flitspalen. Dat brengt het totaal aantal Vlaamse camera’s op bijna 1.200. Wallonië telt zo’n… 30 flitspalen. Wallonië profiteert natuurlijk wél mee van het boetegeld dat de Vlaamse belastingbetalers massaal in de federale schatkist storten. (bron: Vlaams Belang)
Eén van de meest populaire kreten van separatistische politici is dat "Vlamingen zoveel betalen, en zo weinig terugkrijgen". Wat daarbij vaak naar boven gehaald wordt is de opbrengst van de boetes, die naar de federale kas gaat, terwijl er in verhouding veel minder flitspalen in Wallonië staan dan in Vlaanderen.
Enkele kanttekeningen zijn hierbij toch wel te maken. Zo is mobiliteit op zich sinds kort een Vlaamse bevoegdheid. Dat lijkt ons duidelijk, je valt immers van de weg over de taalgrens, daar rijdt men met paard en kar. Niet dus. Mobiliteit is het mooiste voorbeeld van een beleidsdomein dat perfect federaal geregeld had kunnen blijven. Wat was het gevolg geweest? Een éénduidig standpunt omtrent flitspalen, en jawel, een min of meer gelijk aantal flitspalen in beide landshelften. De inkomsten hadden dan "fair" verdeeld kunnen zijn, voor zover dit hoeft. Het verbaast u ook niet dat in Limburg ook minder flitspalen staan dan in Vlaams-Brabant. Schande? Ach neen.
6 opmerkingen:
Flitspalen zijn voor drukke punten, en die zijn er minder in Wallonië. Er wordt in Wallonië wél veel meer gebruik gemaakt van radarcontroles (een frans systeem). Ook op die manier wordt het boetefonds gevuld!
Een voorbeeld: de gemiddelde Vlaming betaalde in 2003 een kleine 25 euro aan verkeersboetes, de gemiddelde Waal amper 16 euro.
Het hele argument op zich is belachelijk natuurlijk. Men illustreert het alsof het een soort "lagere belasting" voor de Walen is.
Als je met een rubriek als "Eye-Opener" iets wil doen aan het foute beeld van de samenleving, moet je ergens beginnen natuurlijk.
Iedere belg gelijk voor de wet, dus verkeersbeleid moet een federale bevoegdheid worden.
Mobiliteit IS een federale bevoegdheid. De Flitspalen ZIJN een federale wet. Alleen is er één landsdeel dat zich niet houdt aan de implementatie van deze wet. Is dat een goed voorbeeld van federale trouw? Dan begin ik nog niet eens over de tabaksreclame in Francorchamps, of de eenzijdige regionalisering van de wapenhandel in 1991.
Groeten,
Smithson.
Bezoek ook mijn blog www.smithsonsplace.tk
Een voorbeeld: de gemiddelde Vlaming betaalde in 2003 een kleine 25 euro aan verkeersboetes, de gemiddelde Waal amper 16 euro.Je kan het anders stellen: uit de harde cijfers volgt dat de gemiddelde waal 20% minder boetes betaald dan de gemiddelde vlaming. Minder zwart/wit dan het verschil in flitspalen, en verstaanbaar als verschil id regio's.
Mobiliteit is een Vlaamse bevoegdheid, en er zou geen probleem zijn als dan ook de boetes die op dit gebied geïnd worden naar Vlaanderen gaan. Het probleem is op zich niet de discrepantie tussen het aantal flitspalen in Vlaanderen, Wallonië en Brussel, wel het feit dat het verkeersbeleid dat Vlaanderen in deze wil voeren (veel flitspalen, veel controle, dus hoge pakkans, dus hopelijk lagere snelheden) resulteert in geld dat naar de federale overheid gaat. Geld dat voortkomt uit een Vlaamse bevoegdheid zou naar de Vlaamse overheid moeten terugstromen. Je kan inderdaad argumenteren dat mobiliteit perfect een federale bevoegdheid had kunnen blijven, maar dat doet hier niet terzake, dat lost de discrepantie niet (meer) op.
Een reactie posten